Zofia Watrak – transkrypcja rozmowy
Urodzona w 1947 roku w Ustce. Jest filolożką i krytyczką sztuki.
W 1970 roku ukończyła studia filologiczne na Uniwersytecie Gdańskim. W 1978 roku uzyskała doktorat pod kierunkiem prof. Edwarda Balcerzana na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. W czasach studenckich związana z awangardowym ruchem teatralnym, zwłaszcza z teatrami plastyków gdańskich, co po latach zaowocowało monograficzną publikacją w Gdańskim Roczniku Kulturalnym.
Po studiach pracę rozpoczęła od etatu instruktora teatralnego w Wojewódzkim Domu Kultury w Gdańsku (dziś Nadbałtyckie Centrum Kultury).
W latach 1975-1987 pracowała w Teatrze Lalki i Aktora „Miniatura” początkowo jako kierownik literacki, a w latach 1977-1983 jako kierownik artystyczny. W tym czasie pisała doktorat „Znak plastyczny w teatrze Józefa Szajny”, wydany w 1985 roku w formie książki „Józef Szajna i jego teatr”. Pracę w teatrze lalek traktowała jako naturalny wynik zainteresowań funkcją plastyki w teatrze. Stad ścisła w tym okresie współpraca z Jerzym Krechowiczem, twórcą Teatru „Galeria”.
Zainteresowania plastyką zbliżały ją w coraz większym stopniu do środowiska plastycznego i w konsekwencji w 1987 roku podjęła pracę w sopockim Biurze Wystaw Artystycznych (obecnie Państwowa Galeria Sztuki). Była współorganizatorem i jednym z komisarzy wystawy „Wczoraj i dziś” prezentującej pokolenia lat 70.
W latach 1989-1992 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych wykładała teorię kultury oraz historię sztuki współczesnej.
W latach 1991-1994 prowadziła prywatną Galerię DAL na Długim Pobrzeżu, dając szansę wielu debiutantom i promując sztuką artystów już uznanych. Jej autorski program obejmował inicjatywę wychodzenia sztuki poza konwencjonalne miejsca galeryjne. Organizowała zbiorowe wystawy artystów gdańskich w Paryżu, Pradze i Kaliningradzie. Od kwietnia 1994 do grudnia 1996 była kierownikiem artystycznym Wojewódzkiej Galerii Sztuki ARCHE, gdzie organizowała wystawy problemowe, uwzględniające aspekty edukacyjne, pozwalające odbiorcy przyjrzeć się procesom historycznym w sztuce. Najszerzej dyskutowane to: „Sztuka włókna – spotkania w czasie”, „Figura. Forma. Znak”, „Przestrzenie wcieleń”, „Dialogi form”, „Ślady czasu”, „Życie drzewa”, wystawa malarstwa Marii Jaremy ze zbiorów rodziny i przyjaciół malarki, zorganizowana we współpracy z Ryszardem Ziarkiewiczem oraz wystawa „ENDLOS/ENDLESS”, sztuka przeciw destrukcji, z udziałem międzynarodowych artystów, we współpracy z Galerią Wyspa.
Od 1997 roku prowadziła Klub Aktora w Gdańsku (do 2007 roku). Natomiast w latach 2007-2017 była dyrektorką Galerii Refektarz w Kartuzach.
Po rozwiązaniu Wojewódzkiej Galerii Sztuki ARCHE między innymi współpracowała z Marianem Kołodziejem jako kurator jego wystawy „Kto jest kim w teatrze Mariana Kołodzieja”, z Teatrem Ekspresji Wojciecha Misiuro (w okresie 1997-1998) oraz brała udział w konferencjach naukowych: „Gdańskie Teatry Osobne” oraz „50 lat Miniatury”, występując z referatami, które zostały opublikowane w wydaniach zbiorowych: Gdańsk teatralny, Gdańskie teatry osobne.
W marcu 2002 uczestniczyła w sesji jubileuszowej poświęconej Józefowi Szajnie. Jej referat, w skróconej wersji, został opublikowany w „Scenie”, nr 2 (22) 2002.
W 1986 roku była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki Departamentu Plastyki, a w 1992 – była członkinią Komisji Kultury Rady Miasta Gdańska. W latach 1991-1995 przewodniczyła komisji przyznającej nagrody Wojewody Gdańskiego w dziedzinie plastyki.
Za książkę Wybory i przemilczenia. Od szkoły sopockiej do nowej szkoły gdańskiej otrzymała Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za rok 2001 oraz nominację do Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego.
Źródło: Zofia Tomczyk-Watrak, Teatr Ekspresji Wojciecha Misiuro, Gdańsk 2003.
